Een zee van kaarten! Een raam vol inspiratie!

Lieve allemaal!

Voordat ik jullie even bijpraat over hoe het bij ons is, wil ik jullie toch eerst allemaal heel hartelijk bedanken voor de ongelofelijk mooie en lieve kaartjes die wij van jullie mochten/en nog steeds mogen ontvangen!
Kan jullie niet zeggen wat ontzettend goed het ons doet, zoveel medeleven, zoveel lieve wensen...echt om stil van te worden...
De afgelopen weken is het raam flink vol komen te hangen, het is elke dag weer een verrassing als de post komt. Vanuit het hele land en uit onverwachte hoeken blijven de kaartjes binnen komen, zo leuk! Inmiddels zijn het er al meer dan 50! Het is een raam vol inspiratie, hihi!








Dan wil ik mijn lieve vriendin Wendy bedanken voor de berichtjes die ze op mijn blog heeft willen plaatsen om jullie op de hoogte te houden.
Heel binnenkort zal het waarschijnlijk andersom zijn, nog klein weekje en dan verwachten Wendy en haar man hun eerste kindje! Spannend hoor! Vanaf hier Wendy heel veel liefs en sterkte gewenst met de laatste loodjes!

Inmiddels is het ruim 5 weken geleden dat ik een ongeluk heb gehad waarbij ik een rugwervel gebroken heb. Ik had de nacht ervoor Gert helaas weer op moeten laten nemen in het ziekenhuis, er waren weer infecties opgetreden. De dag erop heb ik hem bezocht in het ziekenhuis en ik fiets weer naar huis...Vlak om de hoek bij het ziekenhuis komt een automobilst van een parkeerplaats die mij niet ziet en ik word met fiets en al geschept..
Dan staat de wereld even stil en kom je in een soort roes terecht. Politie en ambulance komen aangereden en voordat je het weet lig je op de eerste hulp.
Tja, en dan na de nodige foto's en scan's krijg je de mededeling; we hebben niet zulk goed nieuws...u heeft de 12 thoracale wervel in uw rug gebroken....
We gaan u een gipskorset aanmeten en u zult een paar dagen moeten blijven.
Nou daar lig je dan...kan jullie niet zeggen wat er op dat moment allemaal door me heen ging. Maar goed na 5 dagen in het ziekenhuis gelegen te hebben mochten Gert en ik samen tegelijk naar huis.

Op dit moment redden we ons saampjes aardig, het is net een ziekenhuiskamer bij ons. De banken zijn uit de kamer en er is plaats gemaakt voor twee bedden van de thuiszorg. Drie keer per dag komt de verpleging om ons te helpen en daarnaast doen mijn ouders ontzettend veel voor ons. Ik hoop dat ik dat in de toekomst allemaal nog eens terug kan doen voor hen...geweldig pap en mam, wat een tomeloze inzet laten jullie weer eens zien!

Met Gert gaat het heel langzaam met kleine stapjes vooruit, ze hebben ons gezegd dat het een heel lange weg zal zijn, dus daar zijn we op voorbereid. Hopelijk zal zijn herstel nu zo voortzetten en krijgen we niet weer te maken met complicaties.
De eerste weken heb ik erg veel pijn gehad, gelukkig is het nu met de juiste medicatie een stuk beter te doen. Ik zit vanaf mijn lies tot over mijn sleutelbeen in het gips. Kan dus weinig tot niets beginnen. Zitten lukt niet, het is dus vooral liggen en af en toe wat staan of lopen. Ik heb nu een zogenaamde "stakruk" tot mijn beschikking en hier kan ik dan af en toe even op "zitten".
Volgende week zitten de 6 weken gips erop, er worden dan foto's gemaakt en hopelijk mag dit gips er dan af. Ik zal dan nog niet veel kunnen/mogen en zal nog een afneembaar korset aangemeten krijgen. Maar goed, dan zijn wel al wel weer een stapje in de goede richting.

De dagen duren erg lang hoor, als je gewend bent om vanaf 's morgens half 7 tot 's avonds half 10 altijd druk in de weer te zijn, valt dat op bed liggen flink tegen.
Af en toe zet ik de laptop even hoog op het aanrecht en kan zo staand even mijn mailtjes bekijken.
Ook ben ik sinds een weekje weer wat blogs gaan bekijken, heerlijk voor de afleiding!
Wat een prachtige dingen maken jullie allemaal weer! Ik probeer zo af en toe weer wat reacties achter te laten.
Helaas zal ik voorlopig het scrappen nog wel kunnen vergeten, zitten is echt nog geen optie en ook als het gips eraf is zal ik voorlopig nog heel rustig aan moeten doen.
Gelukkig heb ik in de zomerperiode toen Gert in het ziekenhuis lag en ik dagen in het ziekenhuis doorbracht een aantal kerstkaartjes gemaakt die ik eenvoudig daar in elkaar kon zetten. Dus helemaal zonder kerstkaartjes zit ik niet.

Nou jullie zijn zo weer helemaal bijgepraat.
Morgen kom ik terug met de uitgestelde beloofde candy! Houd mijn blog dus in de gaten.

Nogmaals allemaal reuze bedankt voor alle lieve kaartjes, reacties, mailtjes, en telefoontjes!
Het is echt heel bijzonder om zoveel lieve blogvriendinnen te hebben die je zo trouw blijven bezoeken en volgen...dikke kus voor jullie allemaal!
Tot snel!